۱۳۸۹ خرداد ۳۰, یکشنبه

اندام واره گان رخوت انگیز













تو
یا من،
آدمی یی
انسانی
هر که خواهد گو باش
تنها
آگاه از دست کار عظیم نگاه خویش_
تا جهان
از این دست
بی رنگ و غم انگیز نماند
تا جهان
از این دست
پلشت و نفرت خیز نماند

۱ نظر:

  1. سلام
    از لطف و توجهتون ممنونم. اول فکر کردم پیامتون رو حذف کردم بعد یادم افتاد که شما از قیصر امین پور گفتید و دیدم خوشبختانه حذف نشده. سال های دوری که حتی از امروز مون هم بهمون نزدیکتره. امیدوارم موفق باشید. من همیشه به وبلاگ شما سر می زنم و خیلی خوشحالم که با شما اشنا شدم.

    پاسخحذف